Τελευταίο αντίο στον Πάνο Γεραμάνη

Την Τρίτη, στις 12 το μεσημέρι, στον Αγιο Νικόλαο Χαλανδρίου, θα ψαλεί η νεκρώσιμη ακολουθία για τον πρόωρα χαμένο δημοσιογράφο Πάνο Γεραμάνη, που έφυγε μετά από ανακοπή καρδιάς το βράδυ της Ανάστασης. Στη συνέχεια η σορός του θα μεταφερθεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, Βασιλικό Χαλκίδας, όπου και θα ταφεί, στις 4 το απόγευμα.

Η ΕΣΗΕΑ
Σε ανακοίνωση της η ΕΣΗΕΑ εκφράζει βαθύτατη θλίψη για τον θάνατο του Πάνου Γεραμάνη και τονίζει ότι διακρίθηκε για το ήθος του, την εργατικότητά του, την κριτική του θεώρηση και την απαράμιλλη προσφορά του στο δημοσιογραφικό λειτούργημα. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται την σύζυγο Ναυσικά και τους οικείους του και αποχαιρετά έναν συνάδελφο που αποτέλεσε κόσμημα για την ελληνική δημοσιογραφία, σημειώνεται στην ανακοίνωση.

Ο Αλέκος Αλαβάνος
Ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλ. Αλαβάνος, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο Πάνος Γεραμάνης, που διακρίθηκε για το ήθος του, την κριτική του θεώρηση και την πολύχρονη προσφορά του στη δημοσιογραφία και τον πολιτισμό, δεν είναι πια κοντά μας. Ο Π. Γεραμάνης υπήρξε ένας σεμνός αγωνιστής της Αριστεράς, με βαθιά αγάπη στο λαϊκό τραγούδι, στο οποίο αφιέρωσε τη ζωή του. Το στήριξε και το ανέδειξε σε δύσκολους καιρούς.

Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στους οικείους του».

Μιά ζωή ανήσυχος!
Ο Πάνος Γεραμάνης γεννήθηκε το 1945 στο Βασιλικό Χαλκίδας και ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειας του Αναστάσιου και της Ελευθερίας Γεραμάνη. Μαθητής ακόμη στο χωριό του, έδειξε από μικρός την αγάπη του για την δημοσιογραφία, εκδίδοντας μάλιστα μιά δίφυλλη εφημεριδούλα, τον «Μαθητικό φάρο», η έκδοση της οποίας σταμάτησε νωρίς, ύστερα από την παρέμβαση της αστυνομίας και του κατεστημένου της εποχής.

Ανήσυχος καθώς ήταν, στράφηκε από τα 16 του χρόνια στις δύο μεγάλες του αγάπες, το αθλητικό ρεπορτάζ και το λαϊκό τραγούδι. Έφευγε από το χωριό του με τα φορτηγά που μετέφεραν κεραμίδια για την Αθήνα, προκειμένου να καλύψει ποδοσφαιρικά ματς για την αθλητική εφημερίδα «Φως των σπορ» και επέστρεφε - πάλι με τα φορτηγά - τα ξημερώματα στο Βασιλικό, λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι του σχολείου.

Ήταν μαθητής στο Βασιλικό Χαλκίδας, όταν πήρε για πρώτη φορά συνέντευξη από τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Στέλιο Καζαντζίδη τον Ιούλιο του 1963. Από τότε έγιναν αδελφικοί φίλοι με τον Καζαντζίδη, μέχρι που έφυγε από τη ζωή το 2001. Στα 38 χρόνια φιλίας έκανε μαζί του 56 συνεντεύξεις.

Και από ποιόν δεν είχε πάρει συνέντευξη: Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Γιώργος Ζαμπέτας, Γιώτα Λύδια, Πόλυ Πάνου, Σωτηρία Μπέλλου, Μανώλης Αγγελόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, Απόστολος Καλδάρας, Ιωάννα Γεωργακοπούλου, Κώστας Βίρβος, Μιχάλης Γενίτσαρης, Βαγγέλης Περπινιάδης, Μαριάννα Χατζοπούλου, Γιάννης Τατασσόπουλος, Γιώργος Μανισαλής, ’κης Πάνου, Αννα Χρυσάφη, Αντώνης Ρεπάνης, Βίκυ Μοσχολιού και εκατοντάδες ακόμη.

Το 2001, είχε επιμεληθεί την έκδοση του ημερολογίου για τον Στέλιο Καζαντζίδη «Όταν η φωνή φτάνει τον θρύλο», ενώ πάντα είχε στο μυαλό του να γράψει τα βιώματά του από όλα όσα έζησε τα 38 χρόνια κοντά στον Στέλιο Καζαντζίδη. Όμως δεν πρόλαβε.

Δεκαπέντε χρόνια πριν, το 1986, κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο «Ρεπορτάζ από τη Σιβηρία» με τις εμπειρίες του - όπως ο ίδιος σημείωνε στην εισαγωγή - από «ένα συγκλονιστικό 15νθήμερο ταξίδι στις αχανείς εκτάσεις, στην καρδιά της - πρώην - Σοβιετικής Ένωσης».

Ήταν τόσο γνώστης του λαϊκού τραγουδιού και τόσο καλόψυχος και δημιουργικός ως άνθρωπος, που και ο άλλος μεγάλος του λαϊκού τραγουδιού Γρηγόρης Μπιθικώτσης, που έφυγε πρόσφατα, του εμπιστεύτηκε πριν από δύο χρόνια την αυτοβιογραφία του «Εγώ ο Σερ». «Για μένα ήταν μεγάλη τιμή να με εμπιστευτεί ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης για να γράψω για την ζωή του παρότι γνώριζε οτι ήμουν πολύ φίλος με τον Στέλιο Καζαντζίδη», είχε πει, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο.

Στην δημοσιογραφική του καριέρα εργάστηκε στο «Φως των σπορ», στην «Ακρόπολη», στην «Απογευματική», στο «Έθνος», ενώ τα τελευταία 18 χρόνια ανήκε στο δημοσιογραφικό δυναμικό των «ΝΕΩΝ». Εργάστηκε κατ' αρχήν ως υπεύθυνος του επαρχιακού ρεπορτάζ, αλλά και στέλεχος του πολιτιστικού τομέα της εφημερίδας «Ορίζοντες». Αν και έγραφε για το γνήσιο λαϊκό τραγούδι δεν εγκατέλειψε- στην έντυπη δημοσιογραφία- την άλλη μεγάλη αγάπη του: το αθλητικό ρεπορτάζ. Κάθε Σάββατο, από τη στήλη του «Για θυμήσου», της «Ομάδας», θύμιζε στους παλαιότερους και μάθαινε στους νεώτερους αναγνώστες και φιλάθλους, ποδοσφαιριστές και ομάδες των δεκαετιών του '50 και το '60. Παράληλλα, κάθε Παρασκευή, από τους «Ορίζοντες» έδινε γευστικές προτάσεις για τους αναγνώστες των «ΝΕΩΝ» παρουσιάζοντας κουτούκια, ταβέρνες, αλλά και εστιατόρια.

Με το ραδιόφωνο άρχισε να ασχολείται από το 1989, έχοντας την επιμέλεια και την παρουσίαση εκπομπής για το λαϊκό τραγούδι στον 902 Αριστερά στα FM και συνέχισε στην Ελληνική Ραδιοφωνία, με τους «Λαϊκούς βάρδους», που φέτος συμπλήρωσαν 15 χρόνια στα ερτζιανά, αλλά και τους «Ασσους των γηπέδων» στην ΕΡΑ Σπορ καθώς και με εκπομπή για τους απόδημους στην ΕΡΑ 5.

Το 1999, για την 32χρονη- τότε- προσφορά του στη δημοσιογραφία, καθώς και για την ιστορική έρευνα και μελέτη της λαϊκής μουσικής και του αθλητισμού μέσα από 1.500 εκπομπές από το κρατικό ραδιόφωνο, τιμήθηκε με το δημοσιογραφικό βραβείο της χρονιάς εκείνης από το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασ. Μπότση, παραλαμβάνοντας το βραβείο από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο. Τον Ιούνιο του 2002, ο δήμος Λιλαντίων τίμησε τον Πάνο Γεραμάνη για την πολύχρονη προσφορά του στη δημοσιογραφία και για την έρευνα στο λαϊκό τραγούδι και τον αθλητισμό.

Ζούσε με την αγαπημένη του Ναυσικά τα τελευταία 25 χρόνια στο Χαλάνδρι.