ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

«we wont get fooled again», Pete Townsend, WHO.

Εντελώς συμπτωματικά παρακολούθησα πριν από μερικές εβδομάδες μια εκπομπή στην τηλεόραση. Σχεδόν περιττό είναι να πω ότι από την μικρή οθόνη παρηλάσανε όλα αυτά τα εμπορικά σκιάχτρα του ήμικοσμου. Βιολιά, λαϊκές τραγουδίστριες, ψευδοχολλυγουντιανοί κωμικοί, συνθέτες του ούζου, στραβοκάνικα, ασυνάρτητα μπαλέτα, η απαραίτητη ρυθμική μοντέρνα νότα, και μέσα σ όλο αυτό το ιπποποταμιακό λίπος της αναισθησίας, με πολλή δυσφορία ανεγνώρισα τις ασκητικές μορφές του ΤΣΙΤΣΑΝΗ και του ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ. Μουσικοκριτικός δεν είμαι αλλά την μουσική ζωή του τόπου μας την ζω έντονα και εγώ.

Έντονα έζησα την εποχή στο ΠΕΡΑΜΑ όταν μαθητής ακόμη έτρεχα για ένα λουτρό γνησιότητας, ν' ακούσω Λαϊκό τραγούδι από τα διάφορα πρωτοπαλίκαρα της Λαϊκής μουσικής. Ήταν αυτό τότε το μουσικό μας UNDERGROUND, το μόνο UNDERGROUND που είχαμε. Και για να συνεχίσω τον παραλληλισμό όπως και στο ROCK έτσι και στο Λαϊκό τραγούδι, ο συνθέτης και ο τραγουδιστής δημιουργούν πάνω στα βιώματα τους, ταυτίζονται με το θέμα τους κι αυτό δημιουργεί την αμεσότητα και το άρωμα της γνησιότητας που μπορεί να έχει ένας LITTLE RICHARD, ένας CHUCK BERRY ή ένας ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ.

Φυσικά oι εφημερίδες της χώρας μας δεν έχουν ποτέ χρησιμοποιήσει ή αναλύει τον όρο UNDERGROUND όπως δεν έχουν ποτέ χρησιμοποιήσει και τον όρο «OVER EXPOSURE». UNDERGROUND είναι ο Ρομπέν των Δασών, ο Σίμος ο υπαρξιστής, ήτανε η Σωτηρία Μπέλλου, ο Δασκαλάκης ή ο Θεόφιλος.

OVER EXPOSURE είναι η τακτική του κατεστημένου να υπερδιαφημίζει με τα μέσα επικοινωνίας στα οποία κυριαρχεί, μια προσωπικότητα του UNDERGROUND, να την κολακεύει, να την διαχωρίζει συναισθηματικά και ουσιαστικά από τις ιδέες και τον τρόπο ζωής της, να την απομυζεί εμπορικά και τελικά να την φιμώνει. Πρόσφατο παράδειγμα ο DYLAN, παλαιοτέρα ο PRESLEY, ή ακόμη και ο HEMINGWAY, και για την χώρα μας ο ΜΗΤΣΑΚΗΣ, ο ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ και ο ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ.

Στην χώρα μας τον ύπουλο αυτό ρόλο τον ανέλαβαν και τον εκτέλεσαν στην εντέλεια, αυτοί που τους λένε «Εθνικοί Συνθέτες».

Πήραν το μπουζούκι από την ζωογόνο δύναμη ενός αυθόρμητου υποκοσμιακού κυκλώματος, και το οδήγησαν στις ΚΑΝΝΕΣ, στην CARNABY STREET, στα ΜΙΝΙ και στα ΜΑΧΙ, σ' αυτό που αποκαλείται ΚΟΣΜΙΚΗ ΥΓΕΙΑ και που κάθε άλλο παρά υγεία είναι. Παχουλοί αρχιτέκτονες, στρουμπουλοί πολιτικοί μηχανικοί, απατεώνες εργολάβοι και δικολάβοι, οι γνωστοί γλεντζέδες, ταυτίζονται άνετα λόγω βλακείας με τους μπουζουκοπαίχτες, κι ο ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ ίσως μπορεί να μην έχει αντιρρήσεις, και την βρίσκει ο ελληνικός αστικός κόσμος, όπως μόνο αυτός ίσως ξέρει να την βρίσκει, αλλά Λαϊκό τραγούδι δεν υπάρχει, και μια ολόκληρη γενιά ταλαντούχων μουσικών κι ανθρώπων στέρεψε, ισοπεδώθηκε, πέθανε, και η μυρωδιά από τα πτώματα τους, έσκαγε από την μικρή οθόνη την Πρωτοχρονιά.

Το ίδιο έγινε και στην Αμερική, από την τηλεόραση και τις μεγάλες εταιρείες δίσκων, και το άρωμα από τα πτώματα του DYLAN, του LΕΝΝΟΝ και του LEON RUSSELL περνάνε τώρα τον Ατλαντικό.

Στην Ελλάδα αυτό έγινε από τρεις Μουσικούς. Των δυο το όνομα τελειώνει σε «άκης» και του αλλού σε «άκος». Oι λόγοι που τους οδήγησαν σ' αυτό το έγκλημα ήταν συνηθισμένοι. Έλλειψη ταλέντου, πολιτική στράτευση, και τεμπελιά.
Ο Χατζηδάκης είναι ο λιγότερο άμοιρος, γιατί ταλέντο είχε. Ήταν όμως τεμπέλης.

Αυτά συνέβησαν την δεκαετία του '60, στα ίσα, πήρανε όλοι τα φράγκα τους και τα παράσημα τους, και τέλος. Πιστεύω όμως στην κυκλική επανάληψη της ιστορίας. Μπορώ ν' ανασυνθέτω κοινωνιολογικές εξελίξεις και μπορώ να δω καθαρά εμπρός μου την δημιουργία ενός καινούργιου UNDERGROUND. Μπορώ να δω ότι το ROCK στην απειρία των μορφών του θα δώσει την αισθητική φόρμα για την έκφραση, μιας μόνιμα καταπιεζόμενης μειονότητας να εκφρασθεί. Την ξέρω αυτήν την κατάσταση, κι εγώ όπως και μερικοί άλλοι. Ποιος θα είναι ο νέος Εθνικός Συνθέτης, από που θα είναι, και ποιοι θα είναι οι προσωπικοί λόγοι που θα τον οδηγήσουν σ' αυτήν την βρωμιά, τώρα αρχίζω και υποπτεύομαι.
Ελληνικό UNDERGROUND υπάρχει, κι όσοι δεν το ξέρουν να πάνε να το μάθουν. Αυτά τα λίγα λόγια γράφτηκαν σαν προειδοποίηση στους «Εθνικούς Συνθέτες», ότι τουλάχιστον τους παρακολουθούμε, κι ότι συνειδησιακά «θα την βρουν άσχημα».

Το δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουν οι κοσμικά «COSMIC» ανήθικες αυτές προσωπικότητες, θα είναι φράγκα, διάκρισης, άνεσης. Τα συνθήματα που θα ρίξουν θα είναι επαγγελματισμός, υψηλές αμοιβές, εγκεφαλικότης. Οι δημιουργικές αυτές ομάδες που ονομάζω Ελληνικό UNDERGROUND έχουν βρει τρόπο επιβιώσεως. H αισθητική τους φόρμα είναι ευκίνητη και παλμική γιατί δεν είναι ισοπεδωμένοι αισθητικά. Όσο για εγκεφαλικότητα, την αντικαθιστούν με κάτι πολύ πιο πολύτιμο «την ψυχική ενέργεια».

Η ουτοπία είναι η αυριανή αλήθεια, είπε ο VICΤOR HUGO, και η κατήχηση του όχλου ήταν το δοκίμιο του ΕΖRΑ POUND, που αναγκάστηκε να καταφύγει σε απόλυτες μεθόδους. Χρειαζόμαστε νέους τρόπους ψυχαγωγίας, νέους τρόπους επικοινωνίας - κοντεύουμε να τους έχουμε. Δεν θα οδηγήσουμε τον νέο ταλαντούχο Έλληνα Μουσικό σ' ένα βαρύ άψυχο δυσκίνητο τρόπο ζωής. Αυτά που συνεπάγεται, η λέξης επαγγελματισμός.

Ας προχωρήσουμε με προσοχή. Μη χάσουμε τον εαυτό μας. Δεν Χρειαζόμαστε κόσμο και αγκαλιές, και σαχλά φιλιά. Έχουμε άλλους πιστότερους τρόπους επικοινωνίας. Και στους Εθνικούς Συνθέτες, ας απαντήσουμε με το κρητικό γνωμικό: «Εγώ φαγάς δεν είμαι, παραπονιάρης είμαι».