20 ΕPΩTHΣEIΣ – MΠAMΠHΣ TΣEPTOΣ Tο ρεμπέτικο συνέχεια γεννιέται και αναγεννιέται

«Τα λερωμένα τ' άπλυτα»... θα αφιέρωνε ευχαρίστως στη σημερινή κυβέρνηση ο Μπάμπης Τσέρτος, ο οποίος αυτόν τον χειμώνα εμφανίζεται στο «Περιβόλι τ' ουρανού», στην Πλάκα. Πάντως αυτό που έχει κρατήσει από τα χρόνια που ήταν φοιτητής και σπούδαζε στο Φυσικό είναι: «Τα αμπέχονα που δεν φοριούνται πια και όνειρα... πολλά όνειρα για κάποια καλύτερα αύριο που ακόμα περιμένουμε. Έρωτα και Αθωότητα για τα πάντα».

Και αυτόν τον χειμώνα στο «Περιβόλι τ' ουρανού». H Πλάκα και οι μικροί χώροι σάς γοητεύουν;

Με γοητεύει πάντα η αμεσότητα. Και τέτοιοι χώροι λειτουργούν.

Γιατί προτιμάτε - πάντα - το κέντρο της Αθήνας;

Αποπνέει την ατμόσφαιρα που με γοητεύει. Γι' αυτό μένω, εργάζομαι και λειτουργώ στο κέντρο.

Πάνω απ' όλα το ρεμπέτικο ή το λαϊκό τραγούδι;

Στη λαϊκή μουσική δεν υπάρχουν ετικέτες. Ό,τι τραγουδιέται και αγαπιέται από τον λαό είναι λαϊκό τραγούδι - είτε δημοτικό είτε ρεμπέτικο είτε βαρκαρόλα είτε οπερέτα.

Ένα ρεμπέτικο τραγούδι που σας ταξιδεύει;

Στο Negative της ζωής. Φωτογραφίζει τα πάντα όπως είναι και ποτέ όπως θα έπρεπε να είναι!!!

Όλο και περισσότεροι νέοι και νέες δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ρεμπέτικο. Ποια εξήγηση δίνετε;

Είναι η διαχρονική δικαίωσή του για ό,τι αντιπροσωπεύει.

Το ρεμπέτικο ποτέ δεν πεθαίνει;

Ποτέ, γιατί συνέχεια γεννιέται και αναγεννιέται.

Όταν εμφανίζεστε στο πάλκο με πιο παλιούς ρεμπέτες, τι εισπράττετε;

Τρυφερότητα και συντροφικότητα.

«H ρεμπέτικη παρέα ανοίγει τα φτερά της». Τι σας έρχεται στον νου;

H μουσική παρέα με τον Γιάννη Λεμπέση γύρω στα 1980 και η συνάντησή μου με τον Πάνο Γεραμάνη, έναν σπάνιο άνθρωπο ο οποίος στήριζε πάντα εκείνους που αγαπούσαν το καλό λαϊκό τραγούδι.

Ταβέρνα «Οι φίλοι», Κυψέλη 1982. Τι θυμάστε;

Πρώτο νυχτοκάματο, πρώτες αγωνίες, κρασί βαρελίσιο και μυρωδιά από γιουβέτσι...

«Μήλο μου και μανταρίνι», «Εσείς πουλιά πετούμενα». Για ποιο λόγο τους έχετε αδυναμία;

Για λόγους αισθητικούς και κεραυνοβόλους!!!

Γιατί δεν γράφονται σήμερα καλά ρεμπέτικα;

Τα γράφει μόνη της πια η ζωή.

Ντουέτο με τη Νάντια Καραγιάννη. Ό,τι καλύτερο;

Και στη ζωή και στο πάλκο...

H διασκέδαση είναι προσιτή για τον Έλληνα;

H διασκέδαση ναι, η ψυχαγωγία γίνεται σιγά σιγά μακρινή και απρόσιτη.

Γιατί πρέπει να έρθει κάποιος να σας ακούσει στο «Περιβόλι τ' ουρανού»;

Για να ψυχαγωγηθεί και όχι μόνο να διασκεδάσει.

Τι θα του λέγατε για να τον πείσετε;

Δεν θα του έλεγα, θα του τραγουδούσα.

Τι έχετε κρατήσει από τα χρόνια στο Φυσικό Αθηνών;

Νεοκλασικά που δεν υπάρχουν. Αμπέχονα που δεν φοριούνται πια και όνειρα... Πολλά όνειρα για κάποια καλύτερα αύριο που ακόμα περιμένουμε. Έρωτα και αθωότητα για τα πάντα.

Εάν σας ζητούσα να θυμηθείτε τα μέλη της πρώτης φοιτητικής κομπανίας που είχατε κάνει;

Γρηγόρης Κάψιας (κιθάρα), Αντώνης Βουρλιώτης (μπουζούκι), Μάρκος (μπουζούκι), Τάκης ’λβας (μπαγλαμά - τραγούδι), Ηλίας Τουργέλης (μπαγλαμά - τραγούδι), Αλέκα (τραγούδι)...

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στα Τρόπαια της Γορτυνίας;

Όλοι, εκτός από κείνον που περνάει μέσα απ' τα Λαγκάδια!!!

Τι σας πληγώνει σήμερα στην κοινωνία;

H κοινωνία.

Ένα τραγούδι που θα λέγατε ευχαρίστως στη σημερινή κυβέρνηση;

«Τα λερωμένα τ' άπλυτα»...

ΤΑ ΝΕΑ , 27/12/2005 , Σελ.: N55
Κωδικός άρθρου: A18424N551
ID: 500139